کد مطلب:150348 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:274
ضبط اموال دولتی
در همان ایام كاروانـی از یمـن، كه حـامل مقـداری از بیت المال بود، از طریق مدینه رهسپار دمشق بـود. امام حسیـن(ع) آن را ضبط و در میان مستمنـدان بنـی هاشـم و دیگران تقسیـم كـرد. آنگاه به معاویه نوشت: «كاروانی از اینجا عبـور می كرد كه حامل امـوال و پـارچه ها و عطـریاتـی بـرای تـو بـود تا آنها را به خزانه دمشق سرازیر كنی و به خویشانت، كه تاكنون شكمها و جیبهای خـود را از بیت المال پر كرده اند، ببخشـی. مـن نیاز به آن امـوال داشتـم و آنها را ضبط كردم.» بی شك ایـن عمل امام یك گام در جهت نامشروع نمایانـدن حكـومت معاویه و مخـالفت با آن بـود. حضـرت بـا ایـن اقـدام، خـود را ولـی امـور و صـاحب اختیـار بیت المـال دانست.
پیامبر خلق كریـم خـود را از هیچ كـس دریغ نمـی كرد، ولـی روشـی محتـاط داشت و تـا زنـده بـود بنـی امیه در حكـومت جـای پـایـی نیافتنـد. بعد از پیامبـر در زمان عمـر، معاویه والـی شام شـد.
عثمان كه خود از بنی امیه بـود بیت المال و مناصب حكومتی را در اختیـار آنـان گذاشت و آنـان چهار عامل مهم ثـروت، روحــانیت (اجیـركـردن امثال ابـوهـریـره) و دیانت (بـا بهانه قـرار دادن پیراهـن عثمان) و قـدرت را به دست گرفتند. در ایـن امر چند چیز دخالت داشت:
1 ـ تیزهوشی معاویه
2 ـ سوء تدبیر خلفا
3 ـ جهالت مردم
پیامبر خلق كریـم خـود را از هیچ كـس دریغ نمـی كرد، ولـی روشـی محتـاط داشت و تـا زنـده بـود بنـی امیه در حكـومت جـای پـایـی نیافتنـد. بعد از پیامبـر در زمان عمـر، معاویه والـی شام شـد.
عثمان كه خود از بنی امیه بـود بیت المال و مناصب حكومتی را در اختیـار آنـان گذاشت و آنـان چهار عامل مهم ثـروت، روحــانیت (اجیـركـردن امثال ابـوهـریـره) و دیانت (بـا بهانه قـرار دادن پیراهـن عثمان) و قـدرت را به دست گرفتند. در ایـن امر چند چیز دخالت داشت:
1 ـ تیزهوشی معاویه
2 ـ سوء تدبیر خلفا
3 ـ جهالت مردم